Insanoglu gus misaaali- serbest cagrisimlar

Insan oglu kus misali, yine geldim memleketime, bu sefer temelli!! Hala az bucuk kesin donus yapan gurbetci triplerinde isem de (ay klima yok mu klima, trafik de ne kadar kaotikmis canim, ay anneee yine mi elektrikler kesildi, bu televizyondaki kadin programlari ne kadar seviyesiz seyretmeyin bunlari..vsvs), cok yakinda tamamiyla vatanima alismayi umuyor, bekliyorum. Eskiden beri kil oldugum "Amerikada...." veya "Ben amerikadayken...." ile baslayan cumleler kurmaktan ozenle kaciniyorum. Ingilizceden direk ceviri yaparak konusmamaya cok cok ozen gosteriyorum . Sinirime dokunan seyler karsisinda, kendi kendime "ulan yillardir hasretini cekmiyor muydun bunlarin nankorrr" diye kizmayla karisik telkinde bulunuyorum.
Bir yandan da tekrar (sadece yaz tatili icin de olsa) anne-baba evine donmenin saskinligi ve hafiften sikintisi icindeyim. Yillardir yalniz yasamaya alismisim iyiden iyiye. Zaten oldum olasi sabahlari "yabani" olan, huysuz kalkan ben iyice yabanilesmisim, annemin sevgi dolu sozlerine cemkirmeyle cevap veriyorum. Evimin duzenini ozluyorum.
Heyhat, su anda bir evim bile yok...ne zaman olacagi bile belli degil...gocebe yasamak zor is, artik Ankara bozkirlarinda yerlesik hayata gecmek istiyorum. Mumkunse uzun yillar yerimden giprasmadan durmak.
Ne kadar memnuniyetsizim, onu fark ettim simdi, hep bir sonraki adima gecmek istiyorum. "Aman tezimi yazsam hersey cok guzel olcak", "ay bir de Turkiye'ye donsem hersey hallolur", "ama sevgilim nerde benim? onu gorsem onu gorunce bitecek hersey"
Kendi gecmisinde yasamaya "nostalji" denir de, kendi geleceginde yasayan insanlara ne denir ki, "futurist" mi? O baska bisey degil miydi yahu? Boyle bir insan tipi var midir? Ben boyleyim galiba. "Ani yasama(k)'nin dadina vardigim, ve becerebildigim, Fritz amca'dan feyz aldigim genclik gunlerimi ozledim (arada nostaji de yaparim :P boyle)
Belki sevgilicigimin kokusu bana iyi gelir de simdiki zamana donuveririm birden...Du bakali nolcek?