Film manyagi olcam

25 Ekim- 04 Kasim 2007: 4. Guz Film Festivali
02-23 Kasim 2007: Avrupa Filmleri Festivali

Elimde olsa simdiden kombine biletlerimi alicam gitcem kotuguma oturcam... 3 sene aradan sonra sinema keyfime biraktigim yerden tekrar baslamak beni simdiden heyecanladiriyor. Pildurcun'umu da yanimda surukleycem her filme...Cok ozledim her Persembe (acaba hala Persembe midir?) SineTek...sezon bileti...hep ayni koltukta oturma...icimiz bayila bayila inatla damardan aldigimiz Bergman'lar...saygili sinema seyircisi..
Yine mi nostalji yaptim nedir?
Hadi hayirlisi....

Insanoglu gus misaaali- serbest cagrisimlar

Insan oglu kus misali, yine geldim memleketime, bu sefer temelli!! Hala az bucuk kesin donus yapan gurbetci triplerinde isem de (ay klima yok mu klima, trafik de ne kadar kaotikmis canim, ay anneee yine mi elektrikler kesildi, bu televizyondaki kadin programlari ne kadar seviyesiz seyretmeyin bunlari..vsvs), cok yakinda tamamiyla vatanima alismayi umuyor, bekliyorum. Eskiden beri kil oldugum "Amerikada...." veya "Ben amerikadayken...." ile baslayan cumleler kurmaktan ozenle kaciniyorum. Ingilizceden direk ceviri yaparak konusmamaya cok cok ozen gosteriyorum . Sinirime dokunan seyler karsisinda, kendi kendime "ulan yillardir hasretini cekmiyor muydun bunlarin nankorrr" diye kizmayla karisik telkinde bulunuyorum.
Bir yandan da tekrar (sadece yaz tatili icin de olsa) anne-baba evine donmenin saskinligi ve hafiften sikintisi icindeyim. Yillardir yalniz yasamaya alismisim iyiden iyiye. Zaten oldum olasi sabahlari "yabani" olan, huysuz kalkan ben iyice yabanilesmisim, annemin sevgi dolu sozlerine cemkirmeyle cevap veriyorum. Evimin duzenini ozluyorum.
Heyhat, su anda bir evim bile yok...ne zaman olacagi bile belli degil...gocebe yasamak zor is, artik Ankara bozkirlarinda yerlesik hayata gecmek istiyorum. Mumkunse uzun yillar yerimden giprasmadan durmak.
Ne kadar memnuniyetsizim, onu fark ettim simdi, hep bir sonraki adima gecmek istiyorum. "Aman tezimi yazsam hersey cok guzel olcak", "ay bir de Turkiye'ye donsem hersey hallolur", "ama sevgilim nerde benim? onu gorsem onu gorunce bitecek hersey"
Kendi gecmisinde yasamaya "nostalji" denir de, kendi geleceginde yasayan insanlara ne denir ki, "futurist" mi? O baska bisey degil miydi yahu? Boyle bir insan tipi var midir? Ben boyleyim galiba. "Ani yasama(k)'nin dadina vardigim, ve becerebildigim, Fritz amca'dan feyz aldigim genclik gunlerimi ozledim (arada nostaji de yaparim :P boyle)
Belki sevgilicigimin kokusu bana iyi gelir de simdiki zamana donuveririm birden...Du bakali nolcek?

Caga ayak uydurmak...haber almak...anlamak...

Serdat Turgut bugunku yazisinda soyle demis:

"Hemen her seyden haberdar olundugu ancak hemen hicbir seyin de anlasilamadigi bir cagda yasiyoruz"

Yazinin tamami da okumaya deger.

Beni uzun zamandir aklimda dolanan olgunlasmamis bazi fikirler hakkinda oturup dusunmeye sevketti. Icinde bulundugum durum hakkinda bir farkindalik sagladi.

Bilgi ve haber altinda eziliyoruz, ama anlamlandirmaya bile vaktimiz olamiyor. Oturup sakin kafayla bir kitap okurken, acaba yeni olan neler kaciriyoruz diye endiselenmeden edemiyoruz. Kendi dunyamiza cekilip soyutlanmak, icimizde bir tedirginlige yol aciyor. Daha cok seyi anlamanin daha cok seyden haberdar olmanin dogal bir sonucu oldugunu saniyoruz. Okuyor da okuyoruz, arastiriyoruz, buluyoruz, ama anlamaya zaman kalmiyor.

Haber almaktan, kendi fikirlerimizi olusturmaya vaktimiz olmadigi zaman, ne dusunmemiz gerektigine ya da olaylari nasil yorumlamamiz gerektigine dair alternatifler de onumuze sunuluyor. Fikir sahibi olmuyor, halihazirda bizim icin hazirlanan fikirleri odunc aliyoruz. Isimiz bitine kadar sindiremeden kullaniyoruz.

Evdeyken, isteyken, artik yolda sokaktayken bile internete baglanmak ihtiyaci duyuyoruz... bagimli olup cikiyoruz.

Butun bunlardan, ne varsa eski degerlerimizde var, sahip cikalim, degismeyelim gibi yavan soylemlerde bulunmaya calistigim cikarilmasin. Sadece, cogumuzun hizli teknolojik gelismelerin yarattigi bocalama devresinin kurbani olma yolunda oldugundan dem vurmak istedim.